هر ساله در ایام تبلیغی ماه محرم و  ماه مبارک به ویژه در ایام پایانی آن، شاهد انتشار برخی حرف‌ها و توصیه‌ها بوده و هستیم. از کارهای عجیب و غریب گرفته تا مطالب به ظاهر مذهبی و موجّه. به اسم #سقاخانه، گاهی جاهایی برای انتشار خرافات و آیین‌های مذهبی بافتنی و ساختگی درست شده و حتی کم‌کم با الهامات الهی در قالب خواب‌ها و خواب‌نماشدن‌های کذایی مساجد خاصی در آن نقطه بنا می‌شود و ... در شب 27 ماه مبارک، خانمها در مسجد جمع می‌شوند و تا صبح پارچه چادری را قیچی می‌زنند و می‌گویند شگون داره! یا عده‌ای از بچه‌ها دم در خانه مردم می‌آیند و شعرهایی می‌خوانند و طلب پول و کمک می‌کنند؛ به اسم #بوعلی‌جانی! (بو علی‌جانیم بوعلی‌جانیم میدی یا بریم!😂) یا یه عده‌ای از دختر بچه‌ها یا حتی بزرگ‌ترها چادری روی سر خودشان به صورت دسته‌جمعی می‌اندازند و درب خانه ها  #کلید_زنی می‌کنند و یا چند سنگ دستشونه و به هم می‌کوبند و ... خلاصه! بازار این چیزا الی ما شاء الله به ویژه در روستاها و به نوع دیگری در شهرها داغه داغه. 
امروزه که دیگه دنیا یک #دهکده‌جهانی (روستا) شده، این نوع جهالت‌ها که در روایات #آفت_روستاها شمرده شده، در سطح گسترده‌ای با آب و لعابی زیبا، تولید و منتشر می‌شوند و مخاطبان زیادی هم دارند. به عنوان یک نمونۀ خوبش!  در سطح گسترده‌ای در شبکه‌های مجازی و کانال‌های قارچی، پخش شده که روایت داریم از پیامبر اکرم که اگر نمازی در جمعه آخر ماه رمضان با کیفیت خاصی خوانده شود، دیگه همه نمازهای قضامون صفر میشه! و یک عده خیلی خوش به حالشون شده و دور برداشتند. 
چند پاسخ را می‌توان به این روایت داد:
اولاً: در منابع معتبر روایی در دسترس شیعه این روایت نیامده است. ثانیاً: بر فرض وجود چنین روایتی مفاد آن با سایر روایات قطعی و معتبر در تعارض است. زیرا روایات متعددی دلالت بر «وجوب قضای عبادات قضا شده» دارد؛ و قضای نمازی که فوت شده، باید همانگونه که از دست رفته (کامل یا شکسته) به جا آورده شود و جایگزینی ندارند. بر فرض صحت سند و دلالت این روایت، منظور روایت این است که این نماز آثار سوء بر جای مانده از نمازهای قضا را (نه خود نمازها) جبران و پاک می‌کند، نه این که جای آن را پر کند. مثل اینکه درباره برخی کارها گفته شده ثواب حج را دارد. معنای آن این نیست که اگر مستطیع هست، نیازی به حج رفتن نیست. 

📌حواسمون باشد که در زمان غیبت امام عصر نگه داشتن ایمان از نگه داشتن یک زغال برافروخته در کف دست، سخت‌تر و سوزاننده‌تر است.

https://eitaa.com/ayyamollah/52